Ik ben een schrijver, een schrijver, een schrijver. Want in de beginne was het woord, en ik ben het woord. Ik adem het woord. Het woord is mijn ziel. Het echte woord. Ik ben de stroom woorden die ik produceer, niets minder en meer is er niet. Ik ben geen schoonschrijver, ik schrijf niet om een mooi verhaal te schrijven, ik schrijf niet creatief, ik schrijf niet in het ijle. Ik ben geen symbolisch schrijver. Mijn woorden staan niet voor iets anders. Mijn woorden zijn mij en ik ben mijn woorden. Ik adem, ik eet, ik schijt, ik neuk maar niet echt. In het echt schrijf ik. Ik ben een echte schrijver. Ik schrijf zonder discipline, soms maanden niet, zelfs jaren, maar de woorden zijn altijd met mij en in mij en rond mij. Ik kan in gedachten bij mijn familie zijn, mijn vrienden, mijn hobby’s, mijn werk, mijn geliefden, maar mijn hart is altijd elders. Mijn hart stort zich uit. Een ketting van letters die alle betekenis verliezen, een ketting van letters die echter zijn dan de vreugde van mijn moeder toen ik haar buik verliet, echter dan het verdriet dat haar dood me zal doen, echter dan de onverzettelijke genegenheid van mijn vader, echter dat de intense momenten van vriendschap die ik mocht beleven, echter dan toen ik mijn geliefde zei dat ik van haar hield en dat ik het meende, echter dan mijn leven zelf. Ik schrijf over verdriet, melancholie zelfs, ik schrijf alsof ik depressief ben maar ik ben het allesbehalve. Ik ben een allesverslindend vuur. Ik ben de wereld die brand van oorlogen, en de wereld die aan een nucleaire ramp ten ondergaat. Ik ben de aarde die uitdroogt. Ik ben de zon die de aarde opslokt om haar tot haar oorsprong te brengen, het verzengend niets waarin ik mijn woorden vind. Ik schrijf moeiteloos omdat ik geen moeite toe. En als ik niet schrijf, dan schrijf ik nog. Want de woorden zijn aan het zwellen in mij. Ik ben oneindig vruchtbaar. Ik zoek geen familie, geen vrienden, of liefde. Ik zoek geen lezers en al zeker geen bewonderaars. Ik hoef alleen woord na woord neer te zetten, en liever nog alle woorden tegelijk. Want het is niet omdat ik ze één voor één neerschijf dat ze één voor één bestaan. Alle woorden zijn er, en alle woorden zijn heilig. Ze zijn het verleden, het heden en de toekomst. Ze zijn, ze zijn, ze zijn, ze zijn mijn woorden en meer dan mijn woorden, want ze zijn alles. Alles wat er toe doet. En het is onverdraaglijk dat ik moet ademen, en moet praten, dat ik eten moet, en tweemaal per dag mijn tanden poetsen, en op mijn werk moet rekenen ter meerdere eer en glorie van mijn bedrijf. Een bedrijf zoals alle andere dat er evengoed niet had kunnen zijn, ongeacht wat de mensen zeggen. Maar ik verdraag het omdat het me eender is, omdat wie mij begrijpt beseft dat de woorden onaangetast door wat we het leven noemen gaan. Omdat ik de mensen vergeef dat ze gek zijn, dat ze blind zijn, dat ze niet beseffen dat er leven is en alleen leven en dat de woorden die in dat leven staan de enige woorden zijn die je nooit hoort, maar dat ze er toch zijn, rond ons, naast ons, in ons. Een woord is genoeg om de wereld te openen. Om één te zijn met de kosmos, zoals je dat zegt met een platgewalste uitdrukking die waar is maar zijn betekenis verloren heeft. En toch maakt het allemaal geen sikkepit uit. Er is geen enkele moeite nodig om ze te vinden, en vrij te spreken. Laat me dus mijn leven in vrede en vreugde vergooien en laat me onder de mensen komen, en laat me hen liefhebben en haten, en laat ze elkaar liefhebben en haten, want we leven en dat is oneindig niet-leven en dat ik vreugde, alleen maar vreugde, en dat ik waarom ik schrijver ben en altijd schrijver zal zijn, zelfs als ik geen woord meer op papier zou zetten. Ik zal, zoals ik altijd al gedaan heb, nog voor ik geboren was sch…
…
schrijver zijn. Zelfs als ik geen woord meer op papier zou zetten. Ik zal, zoals ik altijd al gedaan heb, nog voor ik geboren was ademen in woorden en eten in woorden, en neuken in woorden, en liefhebben in woorden, en sterven in woorden. Ik ben een schrijver met maar één doel, alles heilig maken wat is. Ik reis door de hel naar de hemel. Ik reis door de hel naar de hemel. Het is de enige weg. Het is de enige weg.