‘Ik zie je ook graag,’ zei ik terwijl ik haar lippen ontweek, ‘net daarom wil ik je ervan behoeden om iets met mij te beginnen’.
‘Ik ben heel jaloers en ik denk altijd dat ik het beter weet’, ging ik verder, ‘ook ben ik lui in het huishouden en egoïstisch in bed. Met mij wil je echt geen relatie’.
‘Zo kwam je niet op mij over’, zei ze.
‘Ik deed me dan ook anders voor om je te versieren’, zei ik, ‘maar nu je van me houdt moet ik eerlijk zijn.’
‘Je bent dus wel eerlijk tegen de personen van wie je houdt’, zei ze.
‘Dat wel ja’, zei ik.
‘Dat is genoeg voor mij’, zei ze.
‘Voor mij niet’, antwoordde ik, ‘ik wil immers dat je gelukkig bent en dat zal je met mij niet worden’.
‘Dat zal ik zelf wel beslissen’ zei ze, en probeerde me weer te kussen.
‘Ik zei toch al dat ik altijd denk dat ik het beter weet’, zei ik terwijl ik voor de tweede keer haar lippen ontweek.
‘Vind je me niet aantrekkelijk genoeg?’ vroeg ze ineens onzeker.
‘Integendeel, je bent net té aantrekkelijk voor mij’, stelde ik haar gerust.
‘Goed dan, jij je zin’, besloot ze.
Ik zag haar vertrekken en vroeg me af er ooit iemand echt van me zou houden.